artık kendim için yazdığım bi bloğum var çok mutluyum. başkası okur diye yazdıkların beğenilsin istediklerin senin içindekiler olmuyo çünkü. var benim başka bloğum ama artık ona yazamıyorum içimdekileri dökemiyorum. okuldakiler ailedekiler ev arkadaşlarım sevdiğim herkes biliyodu o bloğumu. bunu kimse bilmicek. ben bunu istediğim gibi, kişiliğim gibi salaş yazıcam. imla kurallarına dikkat etmicem. özgür olcam. özgür. kısacası bu bilogda ben 'ben' olcam.
selam okuyucu. şimdi fizy'nin melankolik modunu açtım kendimce bişeyler yapıyorum, kendim için bişeyler yazıyorum. aslında finallerim var benim. ama canım istemiyo çalışmak. kafam ağrıyo çalışırken. kafam ağırlaşıyo bildiğin. migrenim azıyo. böyle tepkiler veriyo benim vücudum. bende zevk aldığım şeyleri yapıyorum rahatlamak için. zaten genelde insanlar sıkıldığında böyle yapar dimi. evet. bende insanım.
aslında ders çalışırken bazen kendimi böyle çok entel oluyomuş gibi hissediyorum. mesela pazartesi bizans tarihi finalim var. hoca sorumlu tuttuğu 100 sayfanın dışında bide sınıfta yaptığımız slaytlardan beğendiklerini seçip onları fotokopiye verip sorumlu tutmuş bizi. olaya bak ya. oldumu 200 sayfadan fazla yer. neyse konumuz benim hocaya atarım değildi. konumuz benim kendimi entel hissetmemdi. evet evet. o slatyları okurken böyle 'vay anasını ne kültürel şeyler öğreniyoruz la' dediğim oldu. sonra ingilizce çalırken böyle herşeyi bildiğimi sanıp 'arkadaş ingilizcemde amma iyi benim he. çalışsam negzel de hallediyom bak' dediğimde oluyo. ama mallık yani. sorsan böyle orta seviye ingilizce bişeyler bilemem yani belki. -bak hala belki diyorum he tevazu bilmemenin bu kadarı. ama ailede ukalalık var napim söyle okuyucu.-
böyle olmam gereken yerde değilmişim gibi hissediyorum bazen. yani çoğu zaman. sonra iç çatışmalarım oluyo. kavga ediyo benim 'olmak istediğim kişilik' ile 'olduğum kişilik'. o zaman mal oluyorum bunalıma girdiğimi sanıyorum ben. mutsuz melankolik filan takılıyorum. mesela ankarada okuyorum ben. sevmediiğim yer. yani Allahın aşkına ankaranın nesi sevilir ya. istanbulluyum okuyucu ben. denizimiz var bizim burası kara kara ankara.
mesela ben çok uçuk biriyim içte. ama içimde yani böyle ruhuma uygun giyinmek istiyorum ben. ama ruhumun istediği şeyler doğru değil. bunu bildiğim için yapamıyorum kalıplara sığmaya çalışıyorum. mesela çok paramda yok benim orta halli bir ailenin ortanca kızıyım. ama mutluyum yani pollyanna gibi bişiler yapıyorum bazen. bazen melankolik takılıp ergen gibi davranıyorum. yani ergen değilim artık 21 oluyorum yakında ama olsun bazen ergen davranabiliyorum. ergen olmak rahat olmak demek ya. olduğun gibi olmak demek.
ben ergenliğimi çok özlüyorum mesela. o zamanlar ne güzeldi. herkes bana gamsız diyodu. hiçbişeyi takmıyodum eğleniyodum deli gibi. kimsenin söyledikleri umrumda değildi. hiç ders çalışmak zorunda değildim. derste dinlediğimle geçiyodum zaten. sevmediğim bi okuldaydım da. bilgisayar okuyup napcaktımki. okul bitsin yeterdi. ondan çok geniş takılıyoduk. şimdi öylemi. ??? değil ya değil. şehir dışında okuyorum, deli gibi ders çalışmak zorundayım, özgür değilim kalıplara sıkışığım, kapalıyım herşeye. ergenken sosyaldim şimdi ise üniversitede asosyalim iyi mi? böyle de ters bi insanım ben okuyucu.
ah o eski ben yokmu ah. ne güzeldin ne iyiydin sen. şimdide güzelsin aslında. aman bu konulara girme.
şimdi mesela bazen ben kendimi böyle çok rahat bi insanmış gibi hissediyorum. böyle amerikan dizileri falan izliyorum, 10 dilden fazla dilde şarkı söylüyorum ezberliyorum. şarkıcıları oyuncuları tanıyorum. hatta nerdeyse yakında koreceyi bile sökcem. dans etmeyi falan çok seviyorum. zaten küçükken tiyatrocu olmak istiyodum ama müzikal tiyatro oyuncusu. şimdi tarih okuyorum. ayna karşısında kendime dans ediyorum sadece.
olmak istediğin gibi olamamak zor okuyucu. olsun yaşıyosun yine mutlu oluyosun belki ama hep aklın olmak istediğin insanda kalıyo. ama ne dersin cennete giderken burda yapmadığımız şeyleri yapabiliyomuşuz. gerçekten öyleyse eğer, şimdi olduğum insandan memnunum.
ilk posttan amma döktürdüm ama malum final haftasındayız. uyuma vakti. ben canımın her istediğinde gelcem buraya. şimdilik böyle kal, iyi kal. sende iyi kal okuyucu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder