bazen..

bazen böyle düşünür insan. ihtiyacı olur, onu sevesi gelir. herşeyi bir kenara atmayı, dünyanın bütün mutsuz şeylerini unutmayı ve ona sarılmayı ister. sadece o kadar. sevmek bu mudur. sevmek sarılmak istemekmidir. sevmek onu delicesine düşünmek midir. sevmek herşeyi geçtim onun gülmesini görmek midir. hani bi söz var 'bana baktığında hissettiklerimi seviyorum' diye. işte sevmek o mu o zaman.

bazen diyorumki gururu mururu saçma sapan şeyleri brak 'seni seviyorum' de. telefonu kapatırken 'kendine iyi bak, görüşürüz' yerine 'seni seviyorum' de. üzüldüğünde, canı sıkkın olduğunda 'boşver takma geçer' demek yerine 'seni seviyorum' de. çünkü o sihirli bi cümle. sen sarfettikçe boş olan şeylerin dolması gibi o cümle. 

sende bana bunları söylemek istiyormusun? sende benim seni sevdiğim gibi seviyomusun. neden aramıyosun. iki gündür kaç kere telefona baktığımdan haberin var mı. uyumadan önce en son düşündüğümün sen olduğunu, uyandığımda yine seni düşündüğümden senin haberin var mı. 

neden duygularını söylemiyosun artık bana. neden hissettiğin şeyleri hissettiğini ben bilmiyorum. bilip bilmiyomuş gibi yapmak mı benimkisi. yoksa bilmek isteyip bildiğini sanmakmı. yoksa benim anladıklarımın tümü yalan mı.

bi gün bana gelicek misin. bi gün 'seni seviyorum' dicekmisin.