Herşey daha güzel olacak!

1 ay oldu. herşey olup biteli. Tam bir aydır kivimle konuşmuyoruz. Peki atlatabildim mi? Onsuzluğa alışabildim mi? Tartışılır. Atlattım sayılır aslında. İlk hafta çok zor geçmişti. İkinci hafta yoğunluktan çok da düşünme vaktim olmadı. Üçüncü hafta uğraşmam gereken o kadar çok şey vardıki o çok da aklıma gelmedi. Son hafta istanbula geldim zaten. Dilediğim gibi geziyorum eğleniyorum. Ama aklıma gelmiyo değil. Çünkü o kadar çok gezmişizki istanbulu her yerinde onun izleri var. Bazen beraber gittiğimiz yerlere girince hafakanlar basıyo. Sonra derin bi nefes alıyorum geçiyo. Onunla yaşadığımız herşeyi yazdığım bi defter vardı ya onu da tuba da unuttuğum için okuyup hatırlayamıyorum da. Sadece dün biraz canım yandı. Öğlen telefonumdan müzik dinliyodum. Onun bana ninni yerine söylediği 'masal perisi' çaldı. Böle bağrımda bi acıma oldu. Kalbimde hafif bi sıkışma. Ama sonra derin bi nefes aldım. Geçicek dedim. Unutucaksın hemde en kısa sürede. Ama hala bazı şeyleri sorgulamaktan kendimi alamıyorum. Eğer beni arkadaş olarak gördüyse neden böyle davrandı? Neden böyle söyledi? Neden bu kadar uğraştı? diye.. Ama bunlar da geçicek ben biliyorum.   Bir ay sonra haftada bi gelecek aklıma 2 ay sonra iki haftada bir. Sonra arada sırada hatırlanan eskilerden biri olacak. Şimdi sadece ona odaklanmamaya çalışmam lazım o kadar...

zor bunları söylemek..

dün sana seni sevdiğimi söyledim. sende 'bende seni' dedin ve içten söylediğini belirttin. ben sana söylerken ne durumdaydım bilmiyorsun tabi. eli-ayağı buz kesmiş, bütün vücudu titreyen dişleri zangırdayan, kalbi yerinden fırlayacakmış gibi atan, dili damağı kuruyup konuşamayan kız oldum ben.
kolay zannettin heralde söylememi. sana nasıl aşık olduğumu anlayamadın.
arkadaş kalalım mı? 
ben seni arkadaş olarak çok seviyorum mu?
sen dalga mı geçiyosun benimle?
çocuk mu kandırıyosun?
dışarıdan bakan herkes bizi sevgili zannederken, nasıl utanmadan sıkılmadan arkadaş kalalım diyebiliyosun?
ciddiyet olmasın mı diyosun bide?
aramak zorunda olmak istemiyomusun? sadece istediğin için mi konuşmak istiyosun?
ben bu kadar aptal mıyım gözünde?
beraber gezelim, eğlenelim, gülelim, takılalım sonra da arkadaş mı kalalım?
herkes seni biliyor derken ne kastetmiştin söylesene.
beni ne zannediyolardı?
neydim ben senin için?
özledim demek,
bağımlılık yaptın demek,
gelmem için şafak saymak,
dokuz gün buradaysan, dokuz gün de beraberiz demek,
kıskandırmaya çalışmak,
resimlerimizi koymak, çift gibi davranmak,
güzel sözler söylemek...
bunlar ne demek bana açıklar mısın?
kim bunları arkadaşına söyler yada yapar?
dalga mı geçiyosun benimle!
ben ne kadar aptalım. hemde kocaman APTAL!
saf, temiz düşüncelerle sevdim ben seni. safça..
hala görüşelim, konuşalım mı diyosun birde utanmadan?
tabi o kadar salağım ya ben.
o kadar aptalım ya.
o kadar gerizekalı, anlayışsız, malın tekiyimki..
bunları söylemen normal dimi?
zaten insan haketmeyen birini neden severki?
ya bide umut vermek istemezdim diyosun ya,
komik oluyosun gerçekten.
bir anlat yaşadıklarımızı başkasına
küfretmezse sana bende derya değilim.
zaten ben eski derya da değilim.
ben artık umutları kırılmış,
kalbi paramparça edilmiş,
düşünceleri dağıtılmış,
mantığı elinden alınmış,
eskisi gibi olmaya çalışacak deryayım.
bundan sonra ne kimseye güvenirim, ne de kimseye sevdiğimi söylerim.
beni bu hale getiren sensin.
mutlu ol şimdi tamam mı?
çünkü maç 1-1 oldu.
ama ortada sonuç olmayacak!
çünkü o çok sevdiğin(!),
o çok önem verdiğin(!),
hastalanmaktan bile korktuğun(!) derya çekiliyo bu maçtan.

şimdi bir gönül kırmak ne demek git bi onun sonucunu öğren!
bana bundan sonra gelme!

bide sabah bu fotoğrafı görüp demiştimki 'kivim sever böyle şeyleri. eğer bi gün olur da evlenirsek ona hep böyle şeyler yapıcam'
çok komik dimi. trajikomik...
ben hayaller kurarken senin yaptığın tek şey kaçıp gitmek. sevmediğini sanmıyorum belkide böyle düşünmek istiyorum. belki de gururum kırılmasın diye böyle avutuyorum kendimi. neyse belkide en güzeli böyle..

ilan-ı aşk

Dün gece çok ciddi olaylar oldu. dayanamayıp sonunda söyledim. böyle böyle argadaş seviyom ben seni diye. neyse tepki olumlu Allah'tan. mutlu muyum? evet. ama önce onun söylemesini isterdim. olan olduğuna göre bunu söylememin bi manası yok tabi. şimdi biz bi ilişkiye mi başlıcaz. yoksa olan ilişkimize ek olarak hitap kelimelerinin sonuna sahiplik ekleri mi gelicek? şimdilik bilmiyorum. çünkü sadece 'bende seni' demekle yetindi arkadaş. normalde içimin içime sığmaması gerekiyo ama sakinim birazcık. zaten bu aralar kendimi ben bile anlayamadığım için üzerinde çok durmuyorum. ama dün geceki halim görülmeye değerdi. bi çoştum bi koptum. ben seni düşünmeden 5 dk edemiyorum. öyle bi an geliyoki sadece seni görmek istiyorum, senin sesini duymak istiyorum. ben senden habersiz neler yazıyorum senin için. ama artık bunlardan birini göstermem lazım deyip şırank diye 'seni seviyorum kivim' yazılı fotoyu gönderdim. artık yapcak bişeyim yoktu. 2-3 aydır sürekli görüşüyoruz, birbirimizi arıyoruz, özlediğimizi söylüyoruz, birimizin adım atması gerekiyordu. bunu da ben yapmış oldum. umarım ilerde de bu yaptığım şey için 'iyiki' deyip pişman olmam. ama beni bi görseniz. elim ayağım titriyo nasıl kasmışım kendimi dişlerim bile zangır zangırdı o derece. böyle konuşamıyorum dilim damağım kuruyo. yanımda olsa napardım bayılırdım heralde. kimsede ayıltamazdı!

şimdilik uyuyo beyimiz. işe gitmeden 2 gibi konuşuruz dedi. heyecanla o saati bekliyorum. acaba değişiklik olcakmı çok merak ediyorum. 

bu arada dün gece ben leyla olmuşken çalışmadım osmanlı tarihi sınavına. 50 puanlık da soru yaptım. hocanın kaç puan vereceği meçhul. inşallah kalmam. çünkü bütlerde ankarada olmak istemiyorum. zaten ankarada hava dondurucu soğuk :( aklınız varsa dışarı çıkmazsınız yani o derece. 

neyse şimdilik benden bu kadar. daha 1de sınavım var ona çalışıp gidicem. herşeyin hayırlısı. 

artık mutlu olmak istiyorum beeeeeeeeeeeeeeeeeeeen!

bilmemki neden?

ruh hali değişir mi sürekli bi insanın. 

böyle bi garip oldum bu aralar.

sınav döneminden kaynaklanıyo da olabilir,

kivimin beni kırıp sonra aramamasından da.

mesela dün hiç bişey yapmadım.

boştu herşey.

saçma salak müzik dinleyip oyalanıp durdum.

sırf hiçbişey yapmak istemediğim için oturup temizlik yaptım, kendimi parçalarcasına.

sonra kendimi attım banyoya, kızarana kadar da çıkmadım.

kaç saat saçımı kuruttum, kaç saat kendimle oyalandım bilmiyorum.

ama boştu yaptıklarım.

düşünmek istemediğim için kaçtım herşeyden.

peki sonuç ne oldu?

sınavıma çalışamadım, migrenim maksimum seviyesine çıktı ve kendimi yıprattığımla kaldım.

peki kivimden haber varmı?

hayır yok!

n'apmak lazım. sallamak lazım. 

ne kadar düşünmeden edemesem de

ne kadar bunalıma girsem de sallamam lazım.

o zaman bana bol 'sallamalar'.

çavbella.

masal perisi

Bir gece yatmadan önce bu şarkıyı söylemiştin. ben en son senin sesinle uyumak istemiştim, ninni yerine kulağıma fısıldadığın bu şarkı olmuştu. sonra ben uyumuştum. sen benim masal perim olmuştun. ne kadar kızsam da sana seviyorum işte. kıyamıyorum. ilk kez ben şarkı istemişim senden öyle söylemiştin. sesin kötüymüş falan. sence sesinin kötü olması engel mi seni dinlememe? Keşke seni arasam. sesini duysam. ama aramamalıyım. zamanlamam yanlış olursa kızarsın sonra. bende üzülürüm. üzme beni, sarkı söyle bana olur mu?

hayat bize güzel.

üşenmedik. bizans sınavına çalışmamız gerekirken benim sivri zekama harika bi fikrin gelmesiyle ortaya bunu çıkarttık. yalnız değildim benim şermekeş -çok şeker anlamında uydurduğum kelime- arkadaşımlan beraber yaptık. üşenmedik evet. çünkü ders çalışmak dışında herşeyi yapabilirdik. ve yaptık. ve oldu. pişman değiliz. gerçi buna yarın karar versek daha doğru olur. ayrıca bu resim için benim ilan-ı aşkım da diyebiliriz. ama şöyle bi durum varki onun bundan haberi bile yok. zaten hiçbi zamanda haberi olmayacak.

sevgilerimizle 

<<Sarmaskop Salata>>

ve

<<Şermekeş>>

sevgili justin'e.

bizans tarihi finaliyle biraz kafa bulmuş durumdayım. sürekli acıkıyorum ama olsun. şuan gerçekten çok şey biliyomuşum gibi hissediyorum. ama vizedede böyle hissetmiştim sonra kötü geçmişti. neyse. şimdi bizans tarihinin önemli adamı Justinianus'un yaptıklarını okuyorumda , adam ekonomiyi batırmış, çok uzun süre tahtta kalmayı ona buna haraç vererek sağlamış, dini işleri de mahvetmiş ama adam imar faaliyetleri yaptı diye bir iki yasa çıkardı diye he bide Ayasoyfayı yaptırdı diye neredeyse 'muhteşem imparator' olarak anılıyo. ama şimdi Ayasofya olayı var ya bişey de diyemiyorum şimdi.

normalde ben gittim Ayasofyaya ama hiç bu kadar önemli bi mekan olduğunu bilmiyodum. İki gündür bizans deyince ardından konstantin sonrasında hemen ayasofya geliyo. meğer neler gelmiş geçmiş başından. hakkında ne efsaneler varmış. zaten efsaneler falan da olmasa insanın çalışası gelmiyo canım. 

ama konunun en sonunda yazar bi anlatmış justin'i inanamazsınız. vuhuuu dedim ya vay anasını arkadaş dedim. hieyyttttt dedim çoştum galeyana geldim. yani bu yazar hep son cümleleri vurgulu yapıyo bende kendimden geçiyorum. ama şöylede bi durum var hoca hep çok yerden sorumlu tuttuğu için okuyasım gelmiyo. yoksa yazarı sevmediğimden falan değil. aferin paul lemerle hep böyle ol. adamımsın.

şimdi bu kitabı bitirdiğime göre slaytları tekrar okucam. en önemliside latin işgaliymiş hadi bağaalım. şayet anlarda gelirsem yine böyle justine vurulduğum gibi anlatırım latinleride. neyse ben döncem yine. aa burda justin'in mozaiği de varmış!!