Herşey daha güzel olacak!

1 ay oldu. herşey olup biteli. Tam bir aydır kivimle konuşmuyoruz. Peki atlatabildim mi? Onsuzluğa alışabildim mi? Tartışılır. Atlattım sayılır aslında. İlk hafta çok zor geçmişti. İkinci hafta yoğunluktan çok da düşünme vaktim olmadı. Üçüncü hafta uğraşmam gereken o kadar çok şey vardıki o çok da aklıma gelmedi. Son hafta istanbula geldim zaten. Dilediğim gibi geziyorum eğleniyorum. Ama aklıma gelmiyo değil. Çünkü o kadar çok gezmişizki istanbulu her yerinde onun izleri var. Bazen beraber gittiğimiz yerlere girince hafakanlar basıyo. Sonra derin bi nefes alıyorum geçiyo. Onunla yaşadığımız herşeyi yazdığım bi defter vardı ya onu da tuba da unuttuğum için okuyup hatırlayamıyorum da. Sadece dün biraz canım yandı. Öğlen telefonumdan müzik dinliyodum. Onun bana ninni yerine söylediği 'masal perisi' çaldı. Böle bağrımda bi acıma oldu. Kalbimde hafif bi sıkışma. Ama sonra derin bi nefes aldım. Geçicek dedim. Unutucaksın hemde en kısa sürede. Ama hala bazı şeyleri sorgulamaktan kendimi alamıyorum. Eğer beni arkadaş olarak gördüyse neden böyle davrandı? Neden böyle söyledi? Neden bu kadar uğraştı? diye.. Ama bunlar da geçicek ben biliyorum.   Bir ay sonra haftada bi gelecek aklıma 2 ay sonra iki haftada bir. Sonra arada sırada hatırlanan eskilerden biri olacak. Şimdi sadece ona odaklanmamaya çalışmam lazım o kadar...